Całe dorosłe życie się odchudzałam. Czyli jakieś 15 lat choć mam wrażenie, że minęło ze 100. Nigdy nie cierpiałam na dotkliwą otyłość ale zbędne kg zawsze mnie kochały, z wiekiem coraz bardziej. Na zmianę tyłam i chudłam. Spodnie w kroku pękały mi średnio co pół roku. Moim sprawdzonym sposobem na odchudzanie była dieta niskokaloryczna, którą zawsze stosowałam. Jadłam bardzo mało i ćwiczyłam 3-4 razy w tygodniu. Byłam rozdrażniona i wiecznie głodna ale efekty przychodziły szybko więc zagryzałam zęby. Gdy osiągałam wreszcie swój upragniony cel na wadze i przed lustrem, zaczynało się świętowanie – bo przecież nagroda musi być za te katorgi i wyrzeczenia.

Stopniowo, z jednego razu w tygodniu zaczynałam nagradzać się 3-4 razy, przekraczałam swoje dzienne zapotrzebowanie kaloryczne a ćwiczenia szły w odstawkę. Waga szybko wracała do wyjściowej z paroma dodatkowymi kg a moja motywacja topniała jak lodowiec podczas globalnego ocieplenia. Tyłam i chudłam i tak na zmianę przez lata. Zawsze wracając do starych nawyków – przetworzone, niezdrowe jedzenie, uczty wieczorem przed snem i podjadanie. Chciałam w końcu znaleźć sposób, który pozwoli mi zachować stałą wagę bez tej męczarni i wiecznych wyrzeczeń, a przede wszystkim bez katowania się ćwiczeniami i żeby w tym wszystkim móc się cieszyć dniem teraźniejszym.

W 2022 roku u mojego taty zdiagnozowano cukrzycę 2 stopnia. Zaniepokoiło mnie to i zaczęłam interesować się tematem. Wertowałam Internet w poszukiwaniu recepty na pozbycie się tego cholerstwa. Dzięki temu trafiłam na dietę keto, która jak przeczytałam, jest w stanie wycofywać choroby metaboliczne w tym właśnie cukrzycę. Dieta ta polega na dostarczaniu tłuszczu jako głównego makroskładnika. Poza tym bardzo dbamy o białko a węglowodany ucinamy dotkliwie.

Taki sposób żywienia lubiłam więc nie byłam przerażona wizją swojego przyszłego jadłospisu. Podeszłam do tego z entuzjazmem. Zanim rozpoczęłam adaptację, stopniowo ograniczałam węglowodany. Starałam się już nie jeść chipsów czy słodyczy i wciąż uczyłam się czegoś nowego w temacie mojej przyszłej diety. Po pół roku stwierdziłam, że już czas by na 100% poddać się adaptacji. Pierwsze podejście nie wyszło. Już po tygodniu się poddałam. Nie przygotowałam się odpowiednio. To był listopad 2022. Postanowiłam poczekać do świąt Bożego Narodzenia i spróbować znowu jak tylko najem się pierogów z kapustą i grzybami na zapas. Dokładnie 27 grudnia zaczęłam jeszcze raz i tak na keto jestem do dziś.

Obecnie w tej diecie poruszam się jak ryba w wodzie, przygotowuję posiłki intuicyjnie, znam doskonale produkty i swój sposób żywienia. Oczywiście zdarzają się dni kiedy pozwalam sobie na więcej, bo ważny jest balans w tym zwariowanym świecie. Na co dzień jednak jem w duchu diety niskoweglowodanowej i tak czuję się najlepiej. Dbam o swoje ciało i swój organizm a mój wygląd, samopoczucie, energia i zadowolenie z siebie codziennie utwierdzają mnie w przekonaniu, że idę w dobrym kierunku.